'}}

Blog

Kwetsbaar durven zijn

Afgelopen vrijdag beleefde een cliënte van mij een belangrijke doorbraak in haar eerste coachsessie om naar een kwalitatief beter leven na haar burnout te werken. Als coach houd ik er een methode op na om eerst de huidige situatie te accepteren. Hoe eerder dit het geval is, hoe sneller het herstelproces zijn intrede doet. Sofie (fictieve naam) praat bijna vijf minuten aan een stuk over hoe ze het beste kan omgaan met het informeren van haar leidinggevende en collega’s op het werk, gezien haar huidige ziekmelding.

Na veel wikken en wegen had ze aanvankelijk haar direct-leidinggevende eerlijk geïnformeerd, over wat er met haar aan de hand is, … namelijk een burnout. Vervolgens hield het haar enorm bezig, wat haar collega’s ervan vonden. Dat ze er eigenlijk geen zin in had om haar directe collega’s op een eerlijke manier te informeren. Volgende week wordt ze namelijk aan haar hand geopereerd. En dat vindt ze makkelijker om dat als reden te gebruiken. “Waarom?” Vraag ik haar. Stilte volgt, …ze kijkt weg en na een seconde of tien volgt haar antwoord, …”omdat ik er geen zin in heb”.

‘Waar heb je geen zin in?” En weer volgt, “geen zin in, …om te vertellen dat ik me ellendig voel, want zo kennen ze me niet.”
Vervolgens vraagt Sofie aan mij, “kun je mij nu vertellen wat er met mij aan de hand is?”
“Waarom vraag je dat aan mij? En, …dat weet je toch al! En waarom vind je dat zo belangrijk?” Overigens snap ik goed dat ze die vraag stelt, maar in deze fase is het veel belangrijker dat ze kan aangeven hoe ze zich voelt! “Ellendig! Een ander woord heb ik er niet voor”, geeft Sofie huilend aan. “En juist dat is er met jou aan de hand”, zeg ik. “Je bent er ellendig aan en je geeft aan dat je nu gewoonweg niet meer kan, wat je normaal gesproken wel kunt, maar wat de laatste maanden al steeds moeizamer ging. En je ging maar door, thuis voor je man, je zoon, buitenshuis voor je moeder, op je werk, op jullie zaak. En je zei me, dat alleen je man van je weet dat het niet goed met je gaat!”

Een ‘doorbraak’ te creëren

We wandelen door, naast de prachtige Maas in het mooie Midden-Limburgse Asselt onder de rook van Roermond. We zijn beiden stil en ik herinner mij dat Sofie vorige week tijdens de intake enorm trots was op de fijne band met haar moeder. Sofie blijft zachtjes huilen naast me. Ik herken de pijn die ze nu ervaart. Tevens herken ik het fenomeen dat ze het alleen voor zichzelf wil houden. Het kan zijn dat ze haar ego hoog wil houden om diverse redenen. Ooit tijdens mijn eigen burnout durfde ik amper buiten te komen, bang om de vraag te moeten beantwoorden hoe het met me ging, om te moeten zeggen ‘het gaat nu gewoonweg niet goed met me’.
We staan stil over het water van de Maas heen te kijken en bij mij kwam het gevoel heel sterk op om Sofie nog eens extra op haar pijnpunt te drukken, …een ‘doorbraak’ te creëren!

“Sofie, waar is je moeder op dit moment?”
“Thuis, ik kom er net vanaf”.
“Jullie zijn toch heel close met elkaar?”
“We zijn heel close, sinds ik het huis uit ben en dat is al meer dan vijftien jaar, hebben we iedere dag contact met elkaar”.
“Weet zij dat je je zo ellendig voelt?”
“Nee Marc, zij heeft haar eigen zorgen, ze heeft kanker overwonnen, ik wil niet dat ze zich zorgen maakt over mij!”
“Wat zou jij ervan vinden als jouw zoon zich zo ellendig zou voelen als jij je nu voelt. En hij zou het je niet vertellen?”
“Dat zou ik heel erg vinden!” Haar tranen volgen nog sneller en sneller.

Ik hou van eenvoudig, doelgericht en praktisch coachen, dus ik vraag of Sofie haar telefoon wil pakken. De angst schiet uit haar ogen en ze zegt alleen maar ‘nee!’
Mijn moeder hoeft zich geen zorgen over mij te maken!
Wat volgt is een mix van niet laten vluchten (“ik wil wel mijn man bellen, maar alsjeblieft niet mijn moeder”) en het geven van vertrouwen dat het goed komt en dat ik haar help.
Het duurde nog zeker twee minuten voordat Sofie het groene telefoon icoontje aantikte, ze snakte naar adem, vroeg mij wat ze moest zeggen en …
ze had verbinding …

Een prachtig gesprek

Wat volgde was een prachtig gesprek tussen een hele liefdevolle en begrip tonende moeder en haar kwetsbare dochter. Echt heel mooi! Ik heb nog even mogen helpen toen Sofie niet uit haar woorden kwam, maar de rest deed ze zelf. Kortom, ze heeft haar moeder op een heel kwetsbare wijze verteld dat ze zich heel ellendig voelde.

Een paar minuten na het gesprek gaf ze aan dat ze nu leeg was, maar wel enorm opgelucht. Dit had ze niet willen missen! De (eerste) ‘doorbraak’ was gerealiseerd.

De komende sessie gaan we in Beegden op de hei een paar oefeningen in beweging doen, helemaal in het teken van de ontwikkeling van Sofie’s kwetsbaarheid. Wanneer je als mens geïnteresseerd blijft in jouw eigen kwetsing en bereid bent die met een soort nieuwsgierigheid te onderzoeken, op een afstand, zonder met de pijnlijke en ongemakkelijke gevoelens samen te vallen, dan kun je toestaan om daadwerkelijk de pijn in je hart te voelen. De benauwdheid op je borst, de steen in je maag, de spanning op je schouders. Door deze gevoelens af te wijzen, alsof ze er niet mogen zijn, wijs je eigenlijk een onderdeel van jezelf af. Alsof er een klein kindje aan je broekspijp trekt en je het wegduwt met de woorden: ‘Nu even niet. Hop aan de kant, wegwezen jij.’ Waardoor het kind nog harder van zich laat horen. Tot je het bij je op schoot neemt, een arm eromheen slaat, een aai over de bol geeft en vraagt: “Hé, hoe is het nu eigenlijk met je?” Waardoor het de kans krijgt om te ontspannen. De ongemakkelijke gevoelens in jou reageren precies hetzelfde. Maar nee, wat willen wij? We willen er zo snel mogelijk vanaf. Waarmee we dus ongemerkt afstand nemen en onszelf opnieuw afwijzen. Terwijl juist deze gevoelens misschien wel iets meer aandacht en support nodig zouden kunnen hebben.

Herken je dat je met een soortgelijke situatie zit en wil je er iets mee? Je mag altijd gewoon eens geheel vrijblijvend bellen (o6-42252025) of stuur me hier een bericht om te sparren over jouw situatie.

Volgen op LinkedIn of Facebook? Dat kan ook. Op LinkedIn kun je me vinden onder MRoutes Coaching & Training. En op Facebook onder @MRoutes

×

Klik hieronder op 'Marc Routs' om mij een bericht te sturen via WhatsApp

× Waarmee kan ik je helpen?